Tytuł: Muchołapka szklana
Własność: Muzeum Ziemi Leżajskiej
Numer inwentarzowy: MZL/H/942
Dział: Etnografia
Data powstania: XIX/XX w.
Materiał: szkło
Opis: Używana w gospodarstwach domowych co najmniej od pocz. XIX w. Na dnie muchołapki znajduje się otwór, wokół którego znajduje się wgłębienie, do którego wlewano wodę z mydłem (niekiedy z miodem). W bogatszych domach szyjkę naczynia zamykano szklanym korkiem, zaś w biedniejszych używano kulki z papieru, bądź z materiału. Na kawałku papieru stawiano wabik na muchy, np. kawałek sera, mięsa, owoc, mleko, piwo, wino. Na tak przygotowaną przynętę stawiano muchołapkę z zatkanym otworem w szyjce naczynia. Zwabione muchy wlatywały do pułapki przez otwór w dnie. Chcąc się natomiast z niej wydostać, odruchowo leciały do góry, kierując się w stronę ścianek do światła. Latały dotąd, aż wpadły w mydlaną wodę i tym samym tonęły. Na ogół takie muchołapki ustawiano na parapetach okien. Używano ich jeszcze przed II wojną światową.